Blog prowadzony przez pracowników Miejskiej Biblioteki Publicznej w Katowicach

Urlop w pełni. Jest to czas świetnych wyjazdów, ale też czas czytania. Na wyjazd zabrałem Marilyn na Manhattanie. Książkę kupiłem skuszony ładnym zdjęciem na okładce. Niestety jest to jedyne fajne zdjęcie w tej książce. Książka opowiada o "ucieczce Marilyn z Hollywood do Nowego Jorku. Ucieczka była nie tylko fizyczna, ale przede wszystkim mentalna i częściowo finansowa. Marilyn pragnęła zmienić swój wizerunek, ale nie było to możliwe w ramach obowiązującej umowy z Fox'em - dlatego też postanowiła odciąć się też od wytwórni. Mocno ryzykowne zagranie, ale zakończone pewnym sukcesem. Z książki dowiadujemy się, że Marilyn poszukiwała siebie, a napotkani ludzie okazywali jej niesamowite (ale czy bezinteresowne?) wsparcie.
Sporo miejsca poświęcono ubiorom Monroe, jej nastrojom, sylwetce, a także faktowi, że aktorka lubiła czytać. Jest to powtarzane do znudzenia. Wielką bolączką tej biografii jest niemal całkowity brak fotografii. I nie chodzi tu tylko o Monroe prywatnie, ale także fotografii miasta, miejsc, które odwiedzała, fotosów z planów filmowych, przedruków prasowych, czy też osób z którymi żyła i się bawiła. Jest to wielki brak.

Mam wrażenie, że autorka za bardzo "zakochała się" w wizerunku Monroe, który wykreowała i niemal całkowicie pomijała wady swojej bohaterki. W mojej ocenie zabrakło też konkretnych informacji z życia zawodowego aktorki. Mówię tu o negocjacjach z Fox'em, sesjach, wywiadach. Nawet wspomnienia przyjaciół są fragmentaryczne i skupiają się na mało istotnych detalach. Zabrakło mocniejszego osadzenia Monroe w czasach, w których żyła. To można było rozwiązać poprzez dodanie odpowiednich fotosów.
Marilyn na Manhattanie jest biografią, która pomimo potencjału i niektórych interesujących wątków nie porywa.

Recenzja pierwotnie ukazała się na salomonik.eu

Książkę znajdziecie w naszej bibliotece (tutaj)