Blog prowadzony przez pracowników Miejskiej Biblioteki Publicznej w Katowicach

Oryginalny tytuł książki – „Will My Cat Eat My Eyeballs? Big Questions from Tiny Mortals about Death” – podoba mi się znacznie bardziej niż polski, gdyż od razu informuje na czyje pytania odpowiada autorka, Caitlin Doughty, pracownica domu pogrzebowego. Kto miał okazję odbywać szczere rozmowy z dziećmi ten wie, że nie ma dla nich tematów tabu i potrafią zapytać bez skrępowania o wszystko, bo wszystkiego są ciekawe. Jeszcze nie jest im znany stres bycia osądzonym, poczucie obciachu czy strach przed wygłupieniem się, tak typowe dla większości dorosłych. No więc, jeśli chodzi o książkę – padły pytania, a Caitlin Doughty udzieliła odpowiedzi…

Lubię tematy „śmierciowe”, funeralne, podane w naukowym kontekście, okraszone ciekawostkami. W książce „Kiedy umrę, zjesz mnie, kocie?” jest nauka, ale głównie ciekawostki, czarny humor i luzackie podejście. Bo to głównie książka dla dzieci, dla zaspokojenia ich ciekawości. Ale i dorośli nie będą się nudzić, ponieważ nie można się nudzić czytając o tym, czy można zatrzymać czaszki zmarłych rodziców, dlaczego po śmierci zmieniamy kolor, albo czy bliźnięta syjamskie zawsze umierają jednocześnie… A czy wy zastanawialiście się kiedykolwiek, czy głupia mina w trakcie śmierci oznacza, że taka już zostanie na zawsze? Albo czy należy poinformować kupującego nasze mieszkanie, że wcześniej ktoś tam zmarł? Ciekawe, prawda? Mnie zainteresowały jeszcze zagadnienia dotyczące oddawania krwi po śmierci, co się dzieje gdy na cmentarzu zabraknie miejsc, jaka jest procedura pogrzebu, gdy zima okazuje się zbyt mroźna i wykopanie grobu jest niemożliwe; a także jak pachnie martwy człowiek (choć o tym już trochę wiem i doprawdy nie rozumiem jak niektórzy mogą twierdzić, że uwielbiają wszystkie słodkie zapachy…!) i dlaczego tych martwych ludzi nie jemy, nawet jeśli nie pachną, skoro jemy martwe zwierzęta (ok, wy je jecie, nie ja ;) ale to faktycznie ciekawe, dlaczego mięsożercy tak się oburzają na sugestię zjedzenia człowieka…).

Macie teraz już jakieś pojęcie o tym, co zawiera książka o przyciągającej wzrok okładce. Być może nie każdemu przypadnie do gustu luzacki styl autorki, ale nie można odmówić jej bogatej wiedzy i chęci dzielenia się nią z innymi. Fajnie wydana przez Wydawnictwo Otwarte książka, która, myślę, że i dzieciom, i niektórym zbyt sztywno (sic!) podchodzącym do tematu śmierci dorosłym powinna zostać zareklamowana. Więc reklamuję – wypożyczajcie i czytajcie! ;)